Prolog

W wieku dwudziestu lat coś we mnie dojrzewa.
Wieczorne monologi nie pozwalają spać.
Bezsenność nie jest mi obca,
Mam wrażliwość małego chłopca.
Wierzę, że moja bezsenność będzie twoja...
umarł król ukwieconych głów,
a tak jak Wy... czekałem... wierzyłem,
że kiedyś sfrunie z chmur.
Coś pomyślę, nic nie powiem
Coś się dzieje w mojej głowie
Bo coś mi się śni, ale budzę się, gdy
Lekko chwytam twoją dłoń
A chciałbym więcej
Znów próbuję, znów zasypiam
Znów ogarnia mnie ta chwila
I znów mi się śnisz, ale budzę się, gdy
Już dotykam twoich ust
Czasami musisz iść, by potem zacząć biec
czasami musisz poczuć wiatr, by obudzić się
ale częściej musisz śnić, wierzyć w to co masz
zobacz ile jasnych gwiazd, chce dla ciebie żyć dla ciebie śnić
Już nic nie grozi nam,
jesteśmy tu bezpieczni.
Należy do nas świat,
jesteśmy nieśmiertelni!
Jeśli jeszcze mnie pamiętasz powiedz to on
jeśli jeszcze mnie poznajesz
jeśli patrząc rano w lustro widzisz moją twarz
jeśli na ulicy w tłumie ktoś Ci mówi że to ja
Wiem, taki twój los
Musisz walczyć do ostatniej kropli krwi
I taki Twój błąd że wciąż ufasz im
No bo wiem, że tak Ty już masz że nadzieja chce ostatnia zgasnąć, bo ostatni cios możesz zadać Ty
To był maj nie pamiętam już
Stałaś blisko opodal tuż
W ręku miałaś mej nuty dreszcz
Nie wiedziałem czy tego chcesz
Może tak, a może nie
Dzisiaj wiem już czego chce
A teraz idź, i później do mnie wróć
Za dużo dziś myśli jak chmur
Kłębi się
Za dużo chwil wyryło ślad
Na samym dnie
Czy to wina cierpki smak
Zmył z ust mych ciebie
Czegoś brak
Tak odarta z naszych szeptów
Ma bezsenna noc
Mogę być wampirem, ty będziesz moja
Włączy się światło dzienne.
Zostaniemy razem
Razem daleko, daleko od nocy.
Nigdy nie mów dobranoc,
Nie ma dobra w pożegnaniu.
To nie możliwe, więc zostaniesz,
Będziesz leżeć na jawie
I możesz być moją bezsennością.